Hotel Breukelen in Corona tijd

Oog voor elkaar, met in Corona tijd de nadruk op bewoners van Stichtste Vecht die de samenleving en de anderhalvemeter economie draaiend houden. Ik zie in deze tijd zo veel mensen die iets voor een ander willen betekenen, dat doet me goed en daarom vind ik het leuk om mijn waardering voor deze mensen te delen. Aardig zijn, niet omdat het moet maar omdat het kan. Ze horen niet echt bij Breukelen zo langs de A2, maar van der Valk is meer Breukels dan ik dacht. Al is het maar omdat er veel scholieren uit Breukelen als oproepkracht in de bediening werken. Maar ook omdat Nick Timmers, die de dagelijkse leiding heeft, een echte Breukelse jongen is.

Ja, ik ben hier opgegroeid, heb op Broklede gezeten en gehockeyd bij Loenen, vertelt Nick. Daarna heb ik bedrijfskunde in Rotterdam gedaan. Moest je de horeca in, met een Valkenmoeder? Nee hoor, maar ik hou ervan om met een groot team te werken in een spannende omgeving. Horeca, toerisme, het is me natuurlijk met de paplepel ingegoten, maar het is gewoon een hele leuke branche om in te werken. Lekker veel jonge mensen ook.

Zijn ouders, Til en Pieter Timmers begonnen in 1989 in Breukelen, nadat het megalomane Chinese restaurant aan de A2 al binnen een jaar failliet ging. Het werd een groot succes en inmiddels staat de volgende generatie dus aan het roer.

Ik werd getriggerd door het bericht dat Van der Valk Breukelen omgebouwd zou worden tot zorghotel, dat lijkt me een hele andere tak van sport. Nick vertelt dat ze het belangrijk vonden om bij te kunnen dragen aan de zorgvraag in tijden van crisis. Dus toen Breukelen uitgekozen werd, wilden ze graag hun steentje bijdragen. Het werd een interessante ervaring. Ik was onder de indruk van de daadkracht van het projectteam, vertelt hij. Niet normaal hoe snel het allemaal ging lopen.  Met o.a. de GGD, veiligheidsregio, Roaz en zorgpartner Careyn zij aan zij aan de slag om het te realiseren. Een scheiding tussen het gewone hotel en ziekenhuis. Schone zones, ziekenhuisbedden, protocollen, sluizen van de keuken naar de verzorging. Het leek wel een militaire operatie.

 

Toen het allemaal klaar was, was de grootste Corona-piek in Nederland voorbij en viel het met de aantallen patiënten gelukkig mee. Maar het is toch een vreemde ervaring om ambulances voor de deur te hebben staan, in plaats van taxi’s. De laatste patiënten zijn vorige week vertrokken. In de bar kan ik geen foto’s nemen, want er is een afscheidsborrel aan de gang voor het zorgpersoneel.  Nog even en alles is weer bij het oude. Nou ja, alles…

 1 juni mogen we weer 30 gasten ontvangen in ons restaurant en mag het terras weer open. Ik kan niet wachten, zegt Nick. Het hotel is tijdens de intelligente lockdown wel open gebleven, maar er waren nauwelijks gasten. Het personeel heeft zich super flexibel opgesteld. We hebben geschoffeld, geschilderd en heel veel schoongemaakt. Alles is van z’n plaats geweest. Dus ik kan hier met een witte handschoen langs de plinten en de bovenkant van de deur? Zeker weten, lacht Nick.

Met genoeg afstand en naast ieder tafeltje een extra serveertafel moet het gaan lukken. Verder natuurlijk handen wassen en thuis blijven bij klachten. En van te voren even bellen om te reserveren natuurlijk!

Als jullie iemand kennen die het ook verdiend om eens in het zonnetje gezet te worden, laat het me weten!

Instagram paula.zimmerman

Facebook paula zimmerman